نابودی ما و محیط زیست با برخی رژیمهای غذایی
تاریخ انتشار: ۱۰ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۳۶۳۶۴
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، افرادی که از رژیمهای کتو استفاده میکنند، کربوهیدراتهایی مانند نان، ماکارونی، سیب زمینی یا برنج را از غذای روزانه خود حذف می کنند و به جای آن مقدار زیادی پروتئین میخورند. این رژیم بدن را در حالتی قرار میدهد که برای تامین انرژی خود، به چربی متکی است. رژیم پالئو نیز فقط شامل غذاهایی میشود که انسانها میتوانستند در دوران غارنشینی خود از طریق شکار، ماهیگیری یا جمع آوری غذا تهیه کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پروفسور دیگو رز، استاد دانشگاه تولین و پژوهشگر ارشد این گروه مطالعاتی میگوید: ما به تأثیرات منفی این رژیم بر شرایط زیست محیطی مشکوک بودیم، زیرا این رژیمها گوشت محور هستند، اما تاکنون هیچگاه رژیمهای کتو و پالئو با استفاده از یک چارچوب مشترک علمی مقایسه نشده بود.
این مطالعه نشان میدهد: رژیمها کتو و پالئو حاوی کمترین میزان ویتامین هستند و در عین حال بالاترین ردپای کربن را دارند. بررسیهای انجام شده همچنین گویای این حقیقت هستند که این دو رژیم غذایی به ترتیب به ازای هر هزار کالری مصرفی، تقریباً ۳ و ۲.۶ کیلوگرم دی اکسید کربن تولید میکنند.
محققان در مطالعات خود دریافتند:رژیم گیاهخواری با وزن ۰.۷ کیلوگرم کمترین تأثیر را بر آب و هوا دارد و کمتر از یک چهارم انتشار رژیم کتو، کربن تولید میکند.
نتایج این مطالعه که در مجله آمریکایی تغذیه بالینی منتشر شد، بر اساس نظرسنجی از بیش از ۱۶ هزار بزرگسال به دست آمده است. طی این پژوهش به رژیمهای غذایی فردی بر اساس شاخص تغذیه سالم، امتیازهایی اختصاص داده شده است و در نهایت میانگین نمرات برای کسانی که از هر نوع رژیم غذایی استفاده میکردند محاسبه شد.
در این جامعه آماری، همه چیزخواران که گوشت و سبزیجات را با هم میخورند، شایعترین گروه بودند که ۸۶ درصد از شرکت کنندگان را تشکیل میدادند.
نویسندگان مطالعه خاطرنشان میکنند: اگر یک سوم از شرکت کنندگان برای یک روز خاص گیاهخوار شوند، ردپای تولید کربن کاهش یافته در جهان به طور متوسط برابر با حذف حرکت یک خودرو برای ۳۴۰ میلیون مایل خواهد بود. هنگامی که آنها نسخههای رژیم غذایی مدیترانهای یا محدودکننده گوشت چرب را بررسی کردند، مشخص شد هم ردپای کربن و هم امتیازات کیفیت تغذیه افراد بهبود پیدا میکند.
دکتر رز در این باره میگوید: تغییر آب و هوایی یکی از مهمترین مشکلات زمان ماست و بسیاری از مردم علاقهمند هستند که به سمت یک رژیم غذایی گیاهی بروند. بر اساس نتایج مطالعات ما مشخص شد این امر باعث کاهش رد پای کربنی انسان و به طور کلی سلامت بیشتر خواهد شد. تحقیقات ما همچنین نشان میدهد: برای بهبود سلامت و کمک به محیط زیست نیازی نیست حتما مصرف گوشت را کنار بگذاریم و گیاهخوار شویم.
باید در نظر داشت بر اساس آمارهای رسمی سازمان ملل اعلام شده است که یک سوم انتشار گازهای گلخانهای جهان از صنایع غذایی ناشی میشود. گوشت گاو، به طور خاص، مسئول انتشار کربن تا ۱۰ برابر بیشتر از صنعت مرغ و بیش از ۲۰ برابر بیشتر از تولید آجیل است؛ بنابراین پیروی از رژیمهای غذایی مانند کتو که صرفا در آن گوشت و چربی مصرف میشود، کاملا برای انسان و محیط زیست مضر هستند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: رژیم غذایی رژیم ها بر اساس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۳۶۳۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ردهبندی مناطق حفاظتی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیطزیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعتگرایی ظهور یافت.
نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعهشناسی سیاسی) در مقالهای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعهشناسی ایرانی» به این موضوع اشاره میکند که اهمیت به محیطزیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسانمحوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعتمحورانهای را شکل داده که در آن محیطزیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.
* محیطزیست و مناطق حفاظت شده
به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیتهای انسانی دانسته شده است و از همینجا مرزهای محیطزیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه حفاظت شده میشناسیم پدید آمد. شکلگیری این مرزها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیطزیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمیگردد.
او در ادامه مینویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجههای محدودی که در اختیار شورای شکار قرار میگرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بومشناختی اهمیت ویژهای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.
* ردهبندی مناطق حفاظتی محیطزیست
آذری مینویسد مراتع و جنگلهای واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیتهایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارکهای ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.
آذری در ادامه توضیح میدهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرزها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیتهای موجود، محیطزیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نامهای پارکهای ملی، پناهگاههای حیاتوحش، مناطق حفاظتشده و آثار طبیعی ملی تعریف و ردهبندی شد.
* جهان مدرن و محیطزیست
این پژوهشگر در ادامه مینویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده با ملاکهای جهانی و حتی نامهای رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرزها هرگز نیازی به انطباق با زیستبوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیدهاند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهرهای مدرن و نیازهای فزایندهاش بود که محیطزیست را متأثر میساخت.
این نویسنده در جمعبندی این پژوهش به این موضوع اشاره میکند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرزها تهدید شد عمدتاً فعالیتهای جامعۀ روستایی بود. جامعهای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرزهای جغرافیایی و مرزهای بهرهبرداریاش حریصتر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرزها از دوسوی این جبههها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیطزیست در همە ابعاد و شاخصهایش را هدف گرفته است.
انتهای پیام/